این لپتاپ ما هم انقد داغون شده از عهد پارینه سنگی به جا مونده
تا میاد بالا بیاد اصن یادم رفته چی میخواستم بنویسم
وقتی هم بالا میاد دیگه شارژش تموم شده
اونوقته که باید بگردم شارژرشو بیارم
تا میام شارژرشو بیارم خاموش شده
و این چرخه ادامه داره...
گاهی یکی انقد رو مخته
هی میخوای ازش فاصله بگیری که نبینیش
که چشت تو چشش نیفته
که اعصابت آروم باشه
ولی اخرش خودش یه کاری میکنه تو صورتش بالا بیاری
یا قهوه ایش کنی
آخه عزیز من چرا این کارو میکنی؟
آخه تو که آدم فهمیده ای بودی
با فرهنگ بودی
تازگیا با کیا میپری که اینجوری شدی؟
قشنگ گوشی رو بردار و بگو ببخشید من الان در این شرایطم
نمیتونم صحبت کنم
ولی اینکه پا میشی میری خونه
خونتونم که تابلو، چون اونجا آنتن نمیده
مگه من خرم که نفهمم؟
ساعت 7 رفتی خونه
ساعت 9 اس دادی من خونم، تازه رسیدم!!!
تازه اونم بعد از اینکه 8 بار ازت پرسیدم کجایی
خیلی ضایعی به قران
یه خورده رو خودت کار کن که حداقل ضایع بازی در نیاری
بود و نبود تو برای من مثل 0 و 100 میمونه
حد وسط نداره
یا هستی
یا نیستی
خٍِِلاص
بابا انقد به دخترى که داره سیگار میکشه زل نزن!
اخه تو چه میدونى چه دردى تو دلشه
بذار به حال خودش باشه
خوشت میاد وقتى دارى گریه میکنى بقیه به تو زل بزنن؟
اینم همونه
تو روزنامه اگهی داده
مرکز تجارت جهانی فلان
به نقشه که نگاه میکنی 4دونه بیشتر واحد تجاری نداره
آخه بابا این مرکز تجارت استانی هم نیست
چه برسه به جهانی
مردم چه اعتماد به نفسی دارن!
میدونم که گاهی مردا نیاز دارن به غار تنهاییشون پناه ببرن
میخوان تنها باشن
میخوان کسی باهاشون حرف نزنه
میخوان با خودشون خلوت کنن
ولی وقتی یه چیزی از حد بگذره دیگه لوث میشه
دیگه اون اثری و که باید داشته باشه نداره
حالا از ما گفتن، انقد خودتونو لوس نکنید(این لوس با اون لوث بالا فرق میکنه ها!)
خب حالا ول کن!
همین جمله، دقیقا همین جمله است که بالاخره باعث میشه تا من یه روزی سکته ناقصو بزنم
تا میام دو کلمه حرف بزنم
خودمو تو بحثا شرکت بدم
همین که نطقم گل میکنه
همین جمله ست که مثل پتک تو سرم میخوره و جناب میگه: خب حالا ول کن!
بازم به روی خودم نمیارم
بحثو عوض میکنه، منم دوباره شروع میکنم...
تا اینکه گفتگو بازم با همین جمله تموم میشه: خب حالا ول کن!
آخه عزیز من تو که اعصاب مصاب حرف و بحثو نداری خب چرا شروع میکنی
چرا آدمو تر.و.ر شخصیتی میکنی؟
آخه این چه وضعشه؟
مسخرشو در آوردی دیگه
اه
داشتن حریم خصوصی خیلی مهمه
خیلی از ماها چیزایی داریم که دوست نداریم هیچکس ازش سر در بیاره
خیلی چیزا رو سعی میکنیم پنهان کنیم
ولی این تا یه جایی جواب میده، مخصوصا تو یه رابطه دونفره
همیشه که نمیشه پنهانکاری کنی
بالاخره یه جایی گندش در میاد
تازه وقتی هم گندش در میاد دو حالت داره
یا اینکه مثل بچه آدم راستشو میگی و در نهایت عذرخواهی میکنی
یا اینکه بدتر میشی و تهدید میکنی و شاخو شونه میکشی
در مورد خانوما بیشتر اولی صدق میکنه
اما اقایون بیشتر از گزینه دوم استفاده میکنن
واسه همین بهتره اگه چیزی ازشون میفهمین به روی خودتون نیارید
بهتره اگه تو رابطتون قانونی میذارید هر دو نفرتون رعایت کنید
نگید طرف خر بود نفهمید
نه جانم
میفهمه، اونوقته که باید دنبال عذر و بهانه بگردی که حالا چی بگی
چیزایی هست که مثل خوره داره ذهن و روح منو میخوره
چیزایی که هنوز اتفاق نیوفتاده ولی اگه اتفاق بیوفته واویلا...
نمیدونم چرا انقد بهش بدبین شدم
هیچوقت فکرشم نمیکردم ادم بدبین و شکاکی بشم
ولی از قرار معمول دارم میشم
و این خیلییییییییییییییییییییییییییییی بده
نمیتونم جلو فکر کردنمو بگیرم
با این ذهنیت بد دارم اونم اذیت میکنم
همیشه فکر میکردم ادم منطقی خواهم بود
یا اینکه سعی میکنم اعتماد کنم حتی اگه خلافش ثابت بشه
ولی الان دارم دقیقا عکسشو انجام میدم
این فکرا باعث میشه تا پا پس بکشم، جا بزنم، بهش اهمیت ندم
چرا اینجوری شدم؟
اینا عوارض تو خونه موندن و فکر و خیالات احمقانس
ولی اگه قراره چیزی پیش بیاد بهتره الان پیش بیاد
قبل از اینکه زیر یه سقف بریم
